Autor: Krzysztof Korwin-Piotrowski

Aktualizacja 20.10.2025

Zapraszamy w piątek 24 października 2025 roku o godzinie 18.00 do sali konferencyjno-koncertowej w Miejskiej  Bibliotece Publicznej (ul. Rybnicka 6-8) na spektakl muzyczny „Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy” z udziałem gwiazdy chorzowskiego Teatru Rozrywki Marii Meyer. Aktorka musicalowa została uhonorowana 29 września 2025 roku w Warszawie Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury za całokształt pracy artystycznej. To prestiżowe wyróżnienie jest traktowane jak Oscar w dziedzinie teatru muzycznego w Polsce. Otrzymała również I Nagrodę na IV Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (1981) i Specjalną Złotą Maskę 2025 za rolę Ewy Peron w musicalu „Evita”. Wtedy recenzenci pisali o niej jako najlepszej aktorce musicalowej w Polsce.

W hrabiego Macieja Korwina wcieli się Krzysztof Korwin-Piotrowski, a w hrabiego Michała Tyszkiewicza – Marcin Bogacz-Noras. Przy fortepianie zasiądzie Ewa Zug. Tego dnia będziemy na scenie obchodzić także Europejski Dzień Seniora. Realizacja: Maria Meyer, Krzysztof Korwin-Piotrowski. W ten sposób zainaugurowany zostanie Festiwal KinoTeatru, w ramach którego Fundacja Arte Viva będzie prezentować w różnych miejscowościach Polski wydarzenia artystyczne, przypominające o sławnych postaciach z historii tych dwóch dziedzin sztuki oraz łączące je w formach kameralnych spektakli i widowisk. Prezentowane będą spektakle „Bodo – Zimny drań” (reż. Krzysztof Korwin-Piotrowski) i „Być jak Charlie Chaplin” (reż. Mateusz Deskiewicz, Piotr Wyszomirski) oraz koncerty ze Zbigniewem Zamachowskim („Kobiety jak te kwiaty”), Waldemarem Malickim (muzyka z filmów i musicali) i Krzesimirem Dębskim.

Hanka Ordonówna, Wikipedia

Hanka Ordonówna, zmarła 75 lat temu w Bejrucie, jest jedną z ikon polskiej kultury XX wieku: aktorka, piosenkarka, tancerka, autorka wierszy i tekstów piosenek, kobieta o niebywałej charyzmie, ogromnym sercu i niespotykanej subtelności. Jej piosenki od kilkudziesięciu lat stanowią źródło wzruszeń kolejnych pokoleń. Miliony Polaków nuciły „Uliczkę w Barcelonie”, „Trudno” czy „Na pierwszy znak” oraz oczywiście „Miłość ci wszystko wybaczy”.

Maria Meyer to gwiazda Teatru Rozrywki, laureatka prestiżowych nagród, między innymi Złotych Masek dla najlepszej aktorki musicalowej. Artystkę śpiewającą piosenki Ordonki nagradzała brawami publiczność Teatru Rozrywki w Chorzowie, XI Olsztyńskich Spotkań Teatralnych czy Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga w Krakowie, gdzie Maria Meyer została uhonorowana Nagrodą „Złotego Liścia Festiwalu Retro za szczególne osiągnięcia artystyczne”.

Spektakl o Ordonce wcześniej składał się wyłącznie z piosenek. W połączeniu z choreografią, zmianą kostiumów i użyciem różnych rekwizytów, był muzyczną opowieścią o słynnej piosenkarce i aktorce lat międzywojennych. Tym razem przenosimy Państwa w świat teatralnych przeżyć z dodatkiem wspomnień hrabiego Michała Tyszkiewicza, który tak mocno zakochał się w Hance, że mocno naraził się swojej rodzinie, ponieważ zdecydował się na jeden z największych mezaliansów w historii II Rzeczypospolitej. A ich znajomość rozpoczęła się od tego, że Tyszkiewicz napisał tekst piosenki „Uliczki w Barcelonie” do muzyki tanga argentyńskiego i zapragnął, by Ordonka zaśpiewała ten utwór w Kabarecie Qui Pro Quo. Aktorka chciała go osobiście poznać i przyjęła jego zaproszenie na kolację. Hrabia szybko się zakochał. Ona była córką biednego kolejarza, a on – właścicielem potężnych posiadłości na Litwie – Orniany. Majątek liczył 15 tysięcy hektarów czyli można go porównać do wielkości potężnego Lwowa.

Naprawdę nazywała się Maria Anna Pietruszyńska. Urodziła się w Warszawie około 1900 roku. Kilkakrotnie w życiu zmieniała swoją datę urodzenia, próbując się trochę odmłodzić. Jako dziecko sypiała w kuchni na rozkładanym łóżku. Żyła wręcz w nędzy. W 1908 roku została zapisana do szkoły baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie także dlatego, że otrzymywała tam za darmo obiady. W 1918 roku zadebiutowała w teatrzyku Sfinks. Była tam tancerką, ale zapragnęła śpiewać. Jej debiutem była piosenka pod znaczącym tytułem „Szkoda słów”. Po jej występie złośliwy recenzent napisał, że kotów i dzieci nie należy wpuszczać na scenę. Wyjechała do Lublina, gdzie w śpiewała piosenki żołnierskie w Teatrze Wesoły Ul, aż wreszcie uśmiechnął się do niej los i dostała się do zespołu kabaretu Qui Pro Quo w Warszawie. Zachwycił się nią konferansjer Fryderyk Jarosy, który uczynił z niej gwiazdę. W 1931 roku została żoną hrabiego Tyszkiewicza, ale nadal występowała w teatrach kabaretowych, a nawet w rewii cyrkowej. Była aktorką w Teatrze Miejskim im. Juliusza Słowackiego w Krakowie za dyrekcji Juliusza Osterwy. Najpopularniejszy film z jej udziałem to „Szpieg w masce”, z którego pochodzą przeboje „Na pierwszy znak” oraz „Miłość ci wszystko wybaczy”. W czasie II wojny światowej Ordonka zorganizowała pomoc dla kilkuset polskich sierot i przewiozła je razem z armią Andersa do Bombaju w Indiach, a później do Bejrutu w Libanie, gdzie zmarła w 1950 roku.

ORDONKA – głosy prasy

Złożony z piosenek Hanki Ordonówny, spektakl Marii Meyer to wielka kreacja tej uznawanej za najwybitniejszą polską aktorkę musicalową artystki.… Każda z piosenek to odrębny mikrodramat lub wesoła, a nawet frywolna opowieść. Meyer omdlewająca i filuterna, marzycielska i kąśliwa, ironiczna i ciepła. Potrafi rozbawić w piosence Fakier lub wzruszyć, gdy śpiewa Majn Jidisze Mame. (Danuta Lubina-Cipińska – „Wyśpiewana miłość”, Rzeczpospolita)

Spektakl „Ordonka” dostarcza widzom wielu emocji – jest czas na śmiech, na zadumę, ale i na wzruszenie. Nie ma natomiast czasu na nudę. To przedstawienie po prostu dobrze się ogląda. Maria Meyer, świetna aktorka musicalowa skonstruowała spektakl znakomicie… Meyer bardzo oszczędnie wykorzystuje sceniczne środki wyrazu. Właściwie nie ma w spektaklu żadnych zbędnych ruchów, wszystko jest precyzyjnie obliczone. Potrafi w kilku gestach wyrazić uczucia zakochanej, młodej dziewczyny, by za chwilę wykreować przekonywającą postać zblazowanej femme fatale. (Marcin Mońka – „ Baloniki w publikę”, Gazeta Wyborcza)

Niezwykle wyrazista i pełna energii zaskakuje kolejnymi wcieleniami – bawi, odśpiewując Pierwszy znak do miotły, uwodzi przewrotnym wykonaniem Ja muszę mieć amantów trzech, wreszcie wzrusza Majn Jidisze Mame. Wszystko perfekcyjnie dopracowane… („Ordonka znowu czaruje”, Wprost)

To mógłby być wieczór Milvy albo Teresy Stratas. Taki – na europejskim poziomie – w Chorzowie daje Maria Meyer, śpiewając stare piosenki Hanki Ordonówny… Maria Meyer zbudowała najprawdziwszy, gorący w emocjach teatr .(…) Wiele artystek mierzyło się z tym repertuarem, ale żadnej nie udało się to z tak fantastycznym rezultatem, jak Marii Meyer. Zarówno w warstwie wokalnej, jak i aktorskiej. (…) … Nie mam wątpliwości, że za Jak dym z papierosa czy Majn Jidisze Mame pójdzie kiedyś Maria Meyer prosto do nieba. (Marek Skocza – „Wyśpiewane życie”, Dziennik Zachodni)

Maria Meyer przesłuchała setki piosenek najsłynniejszej przedwojennej gwiazdy kabaretów – Ordonki, by stworzyć niepowtarzalny spektakl złożony z brawurowo przedstawianych utworów. (Mariola Woszkowska – „Życie piosenką opisane”, Trybuna Śląska)

Przedstawienie było wzruszające. Jeden ze starszych widzów powiedział reporterowi „Dziennika Polskiego” krótko – Jak Ordonka. To chyba najlepsza z możliwych recenzji dla tego widowiska. (PG – „Jak Hanka Ordonówna…”, Dziennik Polski)

MARIA MEYER – biogram artystyczny

Zadebiutowała w Teatrze im. S. Jaracza w Olsztynie w roku 1977. Zagrała m. in. Biankę w Białym małżeństwie T. Różewicza, Inez w Zielonym Gilu T. de Moliny, Klarę w Ślubach Panieńskich A. Fredry. W 1981 roku wygrała Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Z Olsztyna przeniosła się do Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego w Katowicach (1983), gdzie zagrała m.in. Albertynkę w Operetce W. Gombrowicza, Ofelię w Hamlecie W. Szekspira i Szimenę w Cydzie P. Corneille’a. W 1985 roku wystąpiła gościnnie w Teatrze Rozrywki w Chorzowie jako Gizela w Huśtawce (Seesaw) Cy Colemana.

Od 1988 roku związana jest etatowo ze sceną chorzowską. Zagrała tu wiele pierwszoplanowych ról musicalowych, z powodzeniem prezentując wyjątkową umiejętność łączenia liryki z dramatyzmem. Po gościnnych prezentacjach Evity w warszawskim Teatrze Dramatycznym, okrzyknięto ją najlepszą polską aktorką musicalową. Z czasem ujawniła również talenty komediowe, którymi również uwodzi widzów w kilku spektaklach.

Zaproszona przez Jana Pietrzaka do stałej współpracy, wiele lat występowała z Kabaretem Pod Egidą. Z tym właśnie zespołem brała udział w tournée po Szwajcarii, Niemczech i Włoszech, a także USA i Kanadzie. W czerwcu 2000 roku gościła na scenie Polskiego Ośrodka Kultury w Londynie, zaś rok później reprezentowała nasz kraj podczas Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Chansonfest 2001 w Zagrzebiu (Chorwacja). Występowała również z Filharmonią Śląską oraz Zielonogórską i Zabrzańską. Wciąż współpracuje z orkiestrą KWK „Staszic” w Katowicach. W sierpniu 2003 roku brała udział w Europejskim Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy Górskiej z przedstawieniem Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy, a rok później – z przedstawieniem Ja, Josephine. Wystąpiła tam również ze spektaklem Na końcu tęczy. W czerwcu 2004 r. Maria Meyer została zaproszona na Międzynarodowy Wieczór Pieśni, zorganizowany z okazji 10-lecia Café Teater w Lublanie (Słowenia) oraz na I Ogólnopolski Festiwal Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga w Krakowie, na którym otrzymała „Złoty Liść Retro”. W styczniu 2005 roku po raz pierwszy wystąpiła w Pradze, gdzie spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności. Zaowocowało to kolejnymi recitalami, m.in. na I Mezinárodnim Festivalu Šansonu, podczas Dni Polskich w Maroku oraz Dni Polskich w Le Pradet (Francja).

W 1998 roku aktorka założyła własny teatr pod nazwą Ma Scala – Teatr Marii Meyer, którego pierwszą produkcją był spektakl Jestem znów. Maria Meyer śpiewa Brela. Druga propozycja Ma Scali, przygotowana wespół z Teatrem Rozrywki, to spektakl Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy. Warto dodać, że specjalny pokaz przedpremierowy spektaklu odbył się podczas Międzynarodowego Festiwalu Twórczości Kobiecej w Tel Awiwie (Izrael). Piosenki z powyższych spektakli utrwalone zostały na dwóch płytach, wydanych przez Marię Meyer w roku 2004. Kolejne spektakle Ma Scali to Graj dla nas graj. Wieczór pieśni żydowskich, Nie żałuję. Kobieta w polskim kabarecie, Tango Italiano, czyli pranie po włosku, Dietrich. Taka jestem oraz najnowszy: Jestem w niebie.

Najważniejsze role w Teatrze Rozrywki:
– Gizela w Huśtawce Cy Colemana,
– Anna w Dwa razy tak T. Jonesa,
– Polly w Operze za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla,
– Helena Otocka w Firmie M. Hemara,
– Ciocia Emilia, Dobra Wróżka Północy w Czarodzieju z krainy Oz H. Arlena, E. Y. Harburga i J. Kane’a,
– Sally Bowles w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,
– Diablica w Śladach J. Szajny,
– Turandot w Księżniczce Turandot C. Gozziego,
– Hudel w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Pani Barry w Ani z Zielonego Wzgórza wg L. M. Montgomery,
– Eva Perón w Evicie A. L. Webbera i T. Rice’a,
– Pamela w Oknie na Parlament R. Cooneya,
– Siostra Mary Amnezja w musicalu Nunsense D. Goggina,
– Aldonza w Człowieku z La Manchy M. Leigha, D. Wassermana i J. Dariona,
– Magenta w The Rocky Horror Show R. O’Briena,
– Maria Magdalena w rock-operze Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a,
– Maria Anioł w Szwagierkach M. Tremblaya,
– Hanka Ordonówna w spektaklu Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy,
– Mańka w spektaklu Dyzma – musical W. Korcza i W. Młynarskiego,
– Josephine Baker w Ja, Josephine B. Cioska,
– postaci w spektaklu KRZYK wg Jacka Kaczmarskiego R. Talarczyka,
– Edith w Odjeździe F. Apkego,
– Marynia w Pomalu, a jeszcze raz! I. Šebo,
– Lucretia Otis w Canterville Ghost J. Williamsa,
– Pani Doktor w Terapii Jonasza J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Reinona w Przygodzie fryzjera damskiego Ł. Czuja wg E. Mendozy,
– Judy Garland w sztuce Na końcu tęczy P. Quiltera,
– Profesor Rektor Sonnenstich, Frau Bergman, Fraulein Hungergurt, Frau Stiefel w Przebudzeniu wiosny S. Satera i D. Sheika wg F. Wedekinda,
– Gaździna w Historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera,
– Pani Nellie Lovett w musicalu Sweeney Todd S. Sondheima i H. Wheelera,
– Lida Baarová, Pisarz Eduard Kirchberger w Gottlandzie M. Szczygła,
– Stara Dama / Blair Daniels w spektaklu Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine’a,
– Babcia Billly’ego w musicalu Billy Elliot E. Johna i L. Halla,
– Frau Blücher w musicalu Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana,
– Norma Desmond w Bulwarze Zachodzącego Słońca A. L. Webbera,
– Fräulein Schneider w musicalu Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba,
– Matka Przełożona w musicalu Zakonnica w przebraniu A. Menkena,
– Maude w spektaklu Harold i Maude C. Higginsa,
– Anna w spektaklu Dwanaście godzin z życia kobiety K. Błaszczyńskiej.

Śpiewała w koncercie Poeci, których nam zabrakło.

Występowała gościnnie w Gliwickim Teatrze Muzycznym, grając Rosele w spektaklu Miłość czyni cuda E. Warty-Śmietany i W. Króla. W serialu paradokumentalnym TVNu pt. Szkoła gra Wicedyrektor Marię Borkowską.

NAGRODY:

– I Nagroda na IV Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (1981),

– SPECJALNA ZŁOTA MASKA im. red. Barbary Sośnierz 1995 za rolę Ewy Perón w Evicie,
– Nagroda ZASP im. Leny Starke,
– Nagroda Wojewody Katowickiego dla Młodych Twórców za wszechstronność sztuki aktorskiej,
– Nagroda Plebiscytu Publiczności na najpopularniejszą aktorkę, organizowanego przez „Gazetę Wyborczą – Gazetę w Katowicach” i Wojewodę Katowickiego (1996),
– Statuetka Chłopca z łabędziem –nagroda Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury (2000 r.),
– wyróżnienie miesięcznika „Pani” jako jednej ze stu kobiet w Polsce, które w roku 2001 szczególnie zaznaczyły się w życiu publicznym,
– Statuetka Narcyza – nagroda przyznawana przez Izbę Przemysłowo-Handlową Rybnickiego Okręgu Przemysłowego za wybitne osiągnięcia zawodowe (2004),
– Nagroda Artystyczna Marszałka Województwa Śląskiego (2008),
– ZŁOTA MASKA 2013 za rolę Nellie Lovett w musicalu Sweeney Todd,
– Srebrny Medal „Zasłużony dla kultury GLORIA ARTIS” (2013),
– „Kobieta Humanitas” – Nagroda Wyższej Szkoły Humanitas w Sosnowcu w kategorii „kultura” (III Konwent Kobiet Sukcesu, maj 2017).

Biogram ze strony Teatru Rozrywki

Autor zdjęć: Arkadiusz Ławrywianiec